ganjalishahi M. Discourse analysis of good and evil in the representation of criminal courts in post-revolutionary Iranian cinema. Jurisprudence and legal studies of media 2024; 5 (1) :149-175
URL:
http://journal.refah.ac.ir/article-1-89-fa.html
چکیده: (125 مشاهده)
عدالت از مفاهیم مورد اتفاق تمام گفتمانها و نظامهای عدالت کیفری معاصر است. با این حال این آرمان مشترک در مرحله اجرا، در هر گفتمان خاص، موضوع جدلها و دوگانه انگاریهایی ویژه مبتنی بر خیر و شر میگردد. تحقیق حاضر، برای تحلیل این دوگانه انگاریها، از میان رویکردهای مختلف تحلیل گفتمان، رویکرد لاکلا و موف را به جهت وجه انتقادی، فراگیر و تاریخمندش برگزیده است. نتایج تحلیل نشان میدهد که مفهوم عدالت به عنوان دال مرکزی مشترک گفتمانهای رقیب، متاثر از شرایط منحصر به فردی سیاسی و اجتماعی بوده است و این امر سبب دوگانه انگاریهای متفاوتی در بازنماییهای دوره پیش از اصلاحات و پس از آن شده است. پیش از سال 1376 دادگاههای سینمایی جبهه شر را که در این دوره عنصر ضد انقلابی-اسلامی است، به عنوان مانع تحقق عدالت در برابر نیروی خیر انسانهای انقلابی-اسلامی قرار میدهد. در این راستا مفهوم جرم و نقض عدالت به خود سیستم قضایی وصله میخورد. پس از سال 1376 مانعی اجتماعی یعنی فضای رسمی مردسالار مانع تحقق عدالت میگردد. در این دوره خیر و شر به دوگانه زن و مرد تقلیل مییابد و مانع تحقق عدالت، تفکرات مردسالار در فضای اجتماعی و دادگاه به منزله نهاد رسمی تایید کننده این فضای اجتماعی است. در این راستا مفهوم جرم و نقض عدالت به مردانگی پیوند میخورد. بدینترتیب دادگاههای کیفری سینمای پس از انقلاب تحتتاثیر برساختهای گفتمانی، ناتوان از تحقق عدالت بازنمایی شدهاند و امید به عدالت عمدتاً ناظر بر فضای عقیدتی یا جنسیتی خارج از دادگاه معرفی شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/8/15 | پذیرش: 1402/12/15 | انتشار: 1402/7/5