چکیده: (96 مشاهده)
دادرسی الکترونیکی در یک تعریف مختصر، به استفاده از ابزارها و روشهای ارتباطی و اطلاعاتی برای طرح دعوی و انجام فرایند دادرسی از تقدیم دادخواست، ابلاغ اوراق قضایی تا رسیدگی به دعوی و دلایل، صدور رأی و اجرای آن تعریف شده است. تسریع در رسیدگی و رفع اطاله دادرسی، ایجاد دسترسی همگانی به دادرسی، کاهش هزینهها و افزایش کیفیت رسیدگی از مهمترین دستاوردهای دادرسی الکترونیکی بوده است. برایناساس، امروزه بیشتر نظامهای حقوقی در پی وضع قوانین و مقرراتی در راستای تحقق دادرسی الکترونیکی میباشند و دراینمیان، دعاوی خانوادگی نیز از این وضع بیبهره نبوده است. اصولی چون اصل سرعت، اصل تحصیل دلیل و اصل سازش در دعاوی خانوادگی، اهمیت کاربست شیوههای رسیدگی الکترونیک در محاکم خانواده را دوچندان میسازد. ازاینرو، پژوهش حاضر با شیوه توصیفی- تحلیلی به مطالعه و بررسی وضعیت نظام حقوقی ایران درخصوص کاربست ابزارهای الکترونیکی در دعاوی خانوادگی پرداخته و پس از بررسی قوانین و مقررات موجود، بدیننتیجه دستیافته که هرچند در حقوق ایران، نظام دادرسی افتراقی برای دعاوی خانوادگی پیشبینی نشده است، لیکن قوانین و مقررات عمومی مربوط به دادرسی الکترونیکی مشتمل بر ثبت دادخواست، ارجاع، ابلاغ اوراق قضایی، تشکیل جلسه دادرسی، دسترسی به پرونده قضایی، اخذ اظهارات شهود، استعلامهای قضایی و اجرای احکام، علیالاصول در فرایند رسیدگی به دعاوی خانوادگی نیز قابل اجرا بوده و بهطورکلی در وضعیت حاضر، دادرسی محاکم خانواده را از بین سه سیستم سنتی، نیمهالکترونیک و الکترونیک میتوان در دسته دوم جای داد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/1/2 | پذیرش: 1401/2/25 | انتشار: 1401/4/10