The Role of Cancellation of the feature in Establishing Parental Legal Responsibility for Harms Resulting from Virtual Spaces. Jurisprudence and legal studies of media 2022; 4 (1) :79-94
URL:
http://journal.refah.ac.ir/article-1-83-fa.html
1-
2- دانشگاه امام صادق علیهالسلام، تهران
چکیده: (106 مشاهده)
تکالیف تربیتی والدین منجر به مسئولیتهای حقوقی ایشان شده و مطابق ماده ۷ قانون مسئولیت مدنی مصوب ۱۳۳۹ هرگاه والدین در نگهداری و مواظبت از کودک دچار تقصیر شوند مسئول اعمال زیانبار کودک بوده و این مسئولیت بنا بر اطلاق این ماده شامل فعل و ترک فعل ایشان نیز میشود. از نظر حقوقی، تربیت ناقص کودک، تقصیر تلقی شده و مسئولیت والدین را به دنبال دارد. وفق ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی هرگاه کسی فعلی که انجام آن را برعهده گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذاشته است، ترک کند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام آن فعل را داشته باشد، جنایت حاصل به او مستند میشود و حسب مورد عمدی، شبه عمدی، یا خطای محض است. از سوی دیگر با الغا خصوصیت از فضای حقیقی میتوان گفت همه احکامی که بر فضای حقیقی اعم از تقصیر والدین و ترک فعل ایشان صدق میکند بر فضای مجازی نیز صادق است. در رابطه با ضمانت اجرای این قوانین، به جز سلب صلاحیت حضانت از حاضن در فرض متارکه حکمی وجود ندارد و برای قصور والد با وجود مسئولیت ولایت و وظایف حضانتی مادر، چه در دوام زندگی و چه در فراق تدبیر قانونی انجام نشده است و ترک فعل از نوع رها کردن فرزند در فضای مجازی مورد توجه قوانین نبوده است. این مقاله با اتکا بر فقه امامیه و نظام حقوقی ایران در تحقیقی به روش توصیفی تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای در پی اثبات مسوولیت حقوقی والدین در خصوص آسیبهایی است که فضای مجازی بر تربیت کودک خواهد داشت و ضرورت آموزش عمومی را ثابت مینماید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/2/2 | پذیرش: 1401/3/15 | انتشار: 1401/4/10