دوره 2، شماره 2 - ( 10-1399 )
جلد 2 شماره 2 صفحات 103-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Artificial Intelligence and Family Law from the Perspective of the Intellectual Property Rights System. Jurisprudence and legal studies of media 2021; 2 (2) :75-103
URL: http://journal.refah.ac.ir/article-1-43-fa.html
URL: http://journal.refah.ac.ir/article-1-43-fa.html
شفقت محمدوحید، دهقانپور محمدعلی. هوش مصنوعی و حقوق خانواده از منظر نظام حقوق مالکیت فکری. دوفصلنامه مطالعات فقه و حقوق رسانه. 1399; 2 (2) :75-103
چکیده: (223 مشاهده)
هوش مصنوعی یکی از شاخه‌های علوم رایانه‌ای است که به توسعه دستگاه و فناوری‌های هوشمند می‌پردازد. ورود هوش مصنوعی در عرصه‌های مختلف به‌دلیل نو بودن، عدم شناخت کافی و عدم قانون‌گذاری شفاف، ضرورت بررسی این موضوع را دو چندان می‌کند. رسانه به‌عنوان یکی ارکان اصلی زندگی نسل امروز و ارتباط فراگیر در توسعه آموزش و فرهنگ جوامع نقش پُررنگ و مهمی در خانواده‌ها پیدا کرده است. پیوند هوش مصنوعی با ابزار و فناوری‌های جدید ازجمله رسانه توانمندی فراتر از گذشته را جهت تأثیر‌گذاری و تحلیل اطلاعات جوامع فراهم کرده که مفاهیمی مانند آزادی بیان، حریم خصوصی، حقوق مخاطب و حق مصرف‌کننده را دچار چالش می‌کند و می‌توانند سبب آسیب‌های جدی به خانواده به‌عنوان مهمترین رکن جامعه باشد. نظام حقوق مالکیت فکری به‌عنوان محرک فناوری و توسعه در خدمت جامعه است تا با حمایت از اشخاص، آن‌ها را ترغیب به گسترش خلاقیت و نوآوری کند، اما تمامی این موضوع‌ها می‌بایست در بستر نظم عمومی، اخلاق حسنه و مصحلت جامعه باشد؛ بنابراین در این پژوهش به بررسی نحوه مقابله حمایت یا عدم حمایت از فناوری‌های هوش مصنوعی می‌پردازیم که می‌تواند برای خانواده و جامعه خطرآفرین باشد و همچنین برخورد صحیح با رسانه‌هایی که تحت نظام مالکیت فکری ایران نیستند چگونه باید باشد؟
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
