چکیده: (370 مشاهده)
امروزه حریم خصوصی افراد بهعنوان یکی از حقوق بنیادین انسانی به خوبی پذیرفته شده است و حتی در موارد متعددی چه در عرصه بینالملل چه در عرصههای داخلی رعایت این حریم بهعنوان یک قاعده اصلی مبنای قانونگذاری قرار گرفته است. علیرغم پذیرش کلی لزوم رعایت حریم خصوصی انسانها، این موضوع در برخی از روابط بشری به علت ماهیت ویژه و چالشبرانگیزشان مسئلهبرانگیز شده است. یکی از آن روابط پیوند زناشویی زوجین است که به علت ماهیت ویژهاش باعث تغییر نوع حریمهای مابین زوجین میشود. یکی از آن زمینهها حریم خصوصی زوجین در وسایل ارتباطی و در راستای آن، حریم اطلاعاتی آنان است. پرسش اصلی این است که آیا زوجین میتوانند وارد در حریم ارتباطی و اطلاعاتی یکدیگر شوند و اطلاعاتی را که از این طریق بهدست میآورند چه در جهت تحکیم خانواده چه بر علیه طرف مقابل استفاده کنند؟ در این رابطه نظرهای متفاوتی مطرح میشود؛ برخی معتقدند اقتضای حقوق و تکالیف ناشی از زوجیت، مخصوصاً زوجیت آنگونه که در دین اسلام تعریف شده است این است که چنین حریمی مابین زوجین وجود نداشته باشد و بهطورکلی آن را بین زوجین نفی میکنند. برخی نیز با استناد به اینکه حریم خصوصی یک حق بنیادین بشری است و قابل نقض یا تقیید نیست آن را مطلقاً بین زن و شوهر مانند اشخاص ثالث لازمالرعایه میدانند. برخی نیز با پذیرش کلی لزوم وجود حدّی از حریم خصوصی مابین زوجین، حدود آن را با توجه به حقوق و تکالیف زوجیت و اصل مصلحت تحکیم خانواده قابل تقیید و تغییر میدانند. سعی نگارنده در این نوشتار بر این است که با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی حریم خصوصی زوجین در حوزه رسانههای ارتباطی و اطلاعاتی بپردازد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1399/12/25 | پذیرش: 1400/2/19 | انتشار: 1400/4/19