گروه حقوق، دانشگاه اصفهان
چکیده: (573 مشاهده)
«دولت هوشمند»، دولتی است که کارگزاران آن هوش مصنوعی خواهند بود و نه انسانها. روندهای فناوری نشان میدهد چنین دولتهایی در آینده بسی فراتر از دولت الکترونیک و دولت مجازی، براساس اعتماد انسان به تصمیمگیری بهینهی هوش مصنوعی و با تبدیل قانون اساسی به الگوریتم اساسی شکل خواهند گرفت. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که با تحقق دولت هوشمند، حقوق بشر چه وضعیتی خواهد داشت. از آنجا که آنچه اعتماد بیشتر به هوش مصنوعی را رقم میزند، گستره اطلاعاتی است که توسط کاربران و شهروندان در اختیار او قرار میگیرد، انتظار میرود هوش مصنوعی، مفهوم حریم خصوصی و بسیاری از مشاغل را دگرگون کند و تغییرات بنیادی در نهادهای اجتماعی نظیر خانواده پدید آورد. اقتضای این روند آن است که مردمسالاری و حقوق سیاسی ناشی از آن، مفهوم تازهای بیابند، نظارت بر دولت دچار تحول شود، شهروندی به هوش مصنوعی توسعه یابد، حکومت قانون در معنای کمّی خود تقویت و انعطافپذیری قاعده حقوقی تضعیف شود و حقوق بشر، جایگاه خود را در روابط بینالمللی از دست بدهد. در واقع دولت هوشمند، خطری است برای ذات کرامت انسانی و آنچه این خطر را دفع خواهد کرد؛ اجماعی گسترده بر سر اخلاق و ارزشهای الگوریتم اساسی است
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/11/2 | پذیرش: 1403/1/20 | انتشار: 1403/3/10